Presentatie deelnemers
Tijdens de fietsweek in de Dolomieten heb ik een aantal Hellenrijders wat beter leren kennen. Misschien herkent u hen ook een beetje in de onderstaande beschrijvingen, of leert u hen van een andere kant kennen.
- Raymond Jansink is gewoon een afvalverwerkingsfabriek. Hij mist alleen een goed stankslot. Het is bij hem top of het is gewoon helemaal niets. Hongerkloppen. En steeds op hetzelfde moment van de dag.
- John van Kollenburg werkt zich een slag in de rondte om de bergen te overwinnen. Het snot voor zijn ogen. Zijn beloningen zijn steeds die afdalingen. Tevens is hij de pechvogel onder ons. Hij was eigenlijk de enige met echte pech: een gebroken spaak.
- Piet van Tongeren gedroeg zich als "Il Commandanti" volgens Paul. Dan wordt je vanzelf wel voorzichtig als hij in de buurt is. Tegenspraak is dan uit den boze. Maar misschien was hij wel de verstandigste klimmer onder ons.
- May van den Heuvel nam steeds de kortste route als het kon. Maar regelmatig oversteeg hij zichzelf door toch nog anderen achter zich te laten of door gewoon verkeerd te rijden.
- Linda van Erve reed vaak achter in de groep. Niet omdat ze slecht klimt maar omdat ze gewoon teveel ziet wat interessant is. Ze fladderde gewoon de steile bergen op. Maar gelukkig kreeg zij soms ook een dip.
- John van Engelen lette eigenlijk teveel op de anderen. Eerst was hij al tevreden als hij Piet van Tongeren voor bleef. Maar hij wilde meer. Raymond en ik waren daarna zijn doel. En dan forceer je jezelf. Maar hij heeft zeer goed gepresteerd.
- Henk Strijbos vond het fietsen zo zwaar dat het leek dat hij wel trainde met een half varken op zijn rug. Maar hij heeft zich kranig geweerd en schuwde de langere afstanden ook niet.
- Jacques Muscus de nestor ven het stel is misschien wel de beste daler, evenals vorig jaar. Met 90 km per uur was hij de snelste. Maar hij moet wel meer op het overige verkeer letten. Met een "Ik kan dan altijd nog op tijd naar rechts" probeerde hij er wel onder uit te komen. Maar wij hielden af en toe ons hart vast.
- Hendrik Dejonckheere ging vaak zijn eigen weg. Afspraken waren bij hem niet heilig want hij gaf er altijd wel een eigen invulling aan. We zijn wel overtuigt van zijn goede bedoelingen, maar lastig blijft het wel.
- Paul Hofman lacht nog steeds al ziet hij ontzettend af. Werken is zijn devies, gewoon doortrappen .... Maar het uitstapje naar Venetië was voor hem een heerlijke onderbreking.
- Ikzelf heb mooie foto's van de anderen gemaakt. Tijdens deze fotosessies kon ik toch, met excuus, heerlijk uitrusten, om ze daarna weer lachend voorbij te fietsen. Het weer werd steeds beter en de natuur was prachtig. Ben zeer voldaan over de zeer tevreden reacties na afloop. En hoop natuurlijk hen ook volgend jaar weer te ontmoeten in deze schitterende omgeving.
|
|
Inhoud kolom 2 |
