Kalender
Pagina 2 van 7
Juni 2013: Saverne – Tournon d’AgenaisMet uiteraard te weinig kilometers in de benen haalden we onze eerste stempel in het station te Saverne. De voorbereiding had vooral bestaan uit veel denken aan fietsen en ervoor zorgen dat het logistiek allemaal klopte. Beiden inmiddels in bezit van een mooie carbon fiets, grepen we voor de tocht terug op de winterfiets, toevallig in beide gevallen een stalen Gazelle met een triple.Het pasklaar krijgen van een bagagerekje was nog best een klus. Ik vond op internet een rek van Old Mountain Man dat met een lange uitvalnaaf gewoon in de achteras gemonteerd kan worden. De bovenzijde maakte ik met een paar slangenklemmetjes vast op het frame, net boven de achterrem. Dennis koos voor een rekje dat op de zadelpen klemt. Ging ik in 1990 nog op stap met een pak kaarten, nu had ik de route in de Garmin geladen. Dat is een onwijze vooruitgang hoewel de routebeschrijving als back up zeker in het begin nog vaak geraadpleegd werd. Soms miste ik de kaart wel, niets zo mooi als ’s avonds kijken wat je allemaal gefietst hebt of de volgende dag mag fietsen. |
De eerste week was het weer qua temperatuur wisselend maar de wind stond constant tegen. In dat opzicht was er geen verschil met de eerste editie, ook toen stond er steeds een straffe zuidwestelijke wind tegen. De route maakte echter alles goed. De schuine doorsteek door Frankrijk begint met een randje van de Vogezen. Daarna is het heen en weer “hobbelen” met een aaneenschakeling van heuvels, côtes en colletjes met een hoogte tussen de 300 en 700 m. Op km 662 volgt de eerste col van meer dan 1000 m, de col de Croix de l’Homme mort (1163 m). Het Centraal Massief doemt dan al snel op. In 1990 schoot ik er doorheen, nu kostte het meer moeite. Echt lastig is de col du Pas de Peyrol, beter bekend als de Puy Marie – vooral het laatste stuk is steil. Na het Massif Central volgt de Dordogne. Op vakantie met de auto lijkt het allemaal vriendelijk glooiend, op de fiets blijkt het toch lastiger te zijn. De laatste dag moesten we daarom nog flink doorfietsen om bij de geplande aankomstplek te komen. De eerste week zat er op, de benen voelden zwaar en we vroegen ons af hoe het zou gaan als de echte bergen zouden komen. |
|
 |
||
Aangesloten bij
