Wieler Toer Club De Hellen

Woensdag 4 mei. Dag 1, Harelbeke – Mons (Bergen), 155 km

“The big day.” Het eerst wat ons opvalt zijn de donkere wolken boven ons. Het zal toch niet waar zijn!? Het tweede dat opvalt is de immense drukte. Alles is gelukkig goed geregeld. Bagage op de truck, auto’s op de parking, aanmelden en tekenen van de deelnemerslijst. Tijdens het ontbijt maken we een praatje met de andere deelnemers (even kijken wat voor vlees we in de kuip hebben). De organisatie stelt zich kort even voor; keukenpersoneel, mechaniciens, bagagisten, fotograaf, militaire politie (!), de wegkapiteins en tot slot de jongens die voorop mogen rijden met de auto.

De voorbereidingen op de start worden genomen en 100 deelnemers komen stilaan in beweging, de Ronde van Belgie 2005 is begonnen. Het gehele wegdek is tot onze beschikking, geen verkeerslichten, geen stoptekens, de militaire politie die al het verkeer stilzet, de hemel op een fiets.

Het is een mooi gezicht om te zien hoe het peloton over de weg zwermt met gespannen gezichten, gebalde spieren en een deftig tempo. Via de Tiegemberg en de Kluisberg gaan we over de Hottonberg. Het peloton strekt zich wat uit maar we gaan lekker naar boven. We beklimmen La Houppe, een heuveltje waarvoor we toch even moeten schakelen en flink in de pedalen moeten gaan. Boven gekomen zijn we nat van het zweet en de regen. Even een rustpunt waar de mecaniciens wat reparaties kunnen verrichten. We vervolgen onze rit en gaan in hoog tempo over lange kasseistroken. Dit blijkt een ware slijtageslag voor het materiaal en binnen 5 kilometer sneuvelen er dan ook 11 banden en is mijn zadel los gekomen. De laatste kilometers rijden we naar  Mons waar we via de markt het stadhuis worden binnengeloodsd voor een welkomstdrankje en een toespraak door Mr Dupont schepen van sport. Bekend voor Mons is het kleine beeldje van het ‘aapje’ in de muur  van het stadhuis. Door het beeldje met de linkerhand over de kop te wrijven ben je voor een jaar verlost van allerlei pech. De dag wordt afgesloten met een lekker avondmaal in de jeugdherberg en een gezellig drankje bij de plaatselijke Irish Pub.

Donderdag 5 mei. Dag 2, Mons – Bouillon, 165 km

Het weerbericht in  de ochtend stemt ons weer ontzettend vrolijk. “Wisselvallig met hier en daar buien.” Wij bevinden ons hier en reden natuurlijk naar daar. We vertrekken om 08.00 uur en gaande de rit krijgen we heel wat buien en hellingen voor onze kiezen. Onze MP’s bewijzen wederom hun nut en zorgen voor onze veiligheid.
Na Beauraing, een bekend bedevaartsoord, beginnen we de km’s af te tellen. Rond 17.50 uur zijn we op onze bestemming Bouillon. Een mooie middeleeuwse stad gelegen op de Semois. We genieten wederom van een uitstekend avondmaal en de mecaniciens zijn ondertussen nog druk bezig met het vermaken van remblokjes, versnellingen en andere onderdelen.      

Vrijdag 6 mei. Dag 3, Bouillon – Genk, 200 km

Het gaat bergaf naar Genk en de vaart zit er dus lekker in. Al snel (na 500 meter) komen we erachter dat het geheel dan misschien wel bergaf zal zijn maar dat de rit zal bestaan uit heel wat afdalingen én evenzoveel stevige klims. Zonder twijfel de zwaarste rit dus. We rijden door een prachtige natuur van bossen en landwegen. Het parcours blijft constant heuvelachtig en kan gerust worden vergeleken met het hooggebergte. Met een vertraging van een uur bereiken we totaal doorweekt de pauzeplaats Hamoir, waar we wat kunnen eten en gelukkig wat droge kleding kunnen aantrekken. Vol goede moed gaan we verder en via Luik komen we weer op Nederlandstalig gebied (niet dat het beter fietst, maar het is wél vlakker). Om 18.30 uur melden we ons in de jeugdherberg in Genk. ’s Avonds is er een bingo voor het goede doel waar Karel de hoofdprijs wint: een origineel Cofidis wielertenue van Peter Farazijn.

Zaterdag 7 mei. Dag 4, Genk – Dudzele, 225 km

Deze dag wordt een heuse lijdensweg voor het peloton. Het vertrek is om 08.00 uur, het regent pijpestelen en het is erg koud. Het tempo is als gepland en na een kwartier kun je al water drinken uit je schoenen. De wind zit ook nog eens tegen en de straten staan blank. Gevaarlijk rijden met water dat dwars over de weg stroomt. Na 150 km is er een pauze en worden we getrakteerd op brood, soep en spaghetti met balletjes. We continueren de rit richting Dudzele. De regen is even gestopt maar de wind is nog wat steviger geworden en komt nog steeds recht van voor. Met nog 20 km te gaan komen de bakken met water weer uit de hemel vallen. Maar we gaan onverstoord verder. Rond 18.30 uur rijden we de aankomstplaats binnen waar we een heerlijke barbeque krijgen voorgeschoteld welke vergezeld wordt door de nodige geestelijke dranken. Yves stoomt tot laat in de avond de fietsen klaar voor de laatste ‘run’.

Zondag 8 mei. 5e en laatste rit, Dudzele – Waregem, 135 km

Voor vertrek moeten we nog een foto maken van het gehele peloton samen met de organiserende groep. Rond 09.00 uur komen we in beweging en is de flauwe zon vervangen door dreigende wolken en een straffe boegwind. Dan komt de melding Valpartij.  Meteen gaan er duizenden vragen door je hoofd, maar goed dat hoort erbij. Na het verzorgen van de gewonde gaan we verder. Karel krijgt problemen met één van de pedalen en meldt het bij de mechaniciens. Net voorbij de bevoorrading valt het pedaal van Karel uit elkaar en wordt het vervangen door een ander pedaal uit de materiaalwagen (zo één waar je voet los (!) op staat). De allerlaatste kilometers dienen zich aan en we komen onverwacht op het parcours van een wielerwedstrijd. Maar we spartelen ons erdoor en komen eindelijk aan bij onze eindbestemming. Er is heel wat opkomst van familie en vrienden. zo zijn tot onze verrassing ook de vriendin van Karel en TWC de Hellen lid John van de Zande bij de toeschouwers te vinden. Zonder regen kunnen we omkleden, inladen en op passende wijze afscheid nemen om de volgende ochtend weer vroeg in het vliegtuig richting Florida te stappen om te gaan genieten van een welverdiende vakantie.

Tijden herleven

5 dagen toeren door België zijn ten einde gekomen. Het was een ronde met alle bijbehorende ups en downs. Een ronde waarin we iedere avond in een andere jeugdherberg vertoefden, en waarin we leefden vanuit één sporttas. Een sporttas waarvan de inhoud na twee dagen al bestond uit een welriekende mix van droge schone kleding en de vieze doorweekte kleding. Het was een ronde waarin ik het gevoel vanuit mijn tijd als amateurrenner herleefde door de hele rijbaan te mogen gebruiken. Dus niet met tweeen naast elkaar maar met zessen breed verspreid over de wegen. Het was tenslotte een ronde met een geweldige organisatie maar ook met gruwelijk koud en nat kloteweer. Kortom; het was een enerverende ronde die ik volgend jaar zo wéér zou rijden.