Kalender
|
Door: Jeffry Mooijman
Zondag, 10 maart 2012
Naast het lichamelijk effect (lichaamsvocht op peil houden, aanvullen brandstof voor de spieren en spieren beschermen en herstellen) van sportvoeding, levert het gebruik ook een mentale stimulans op… Ieder geval dat houd ik mezelf voor ;) Als toeschouwer heb ik de Zesdaagse van Rotterdam, Tilburg en het WK in Apeldoorn in 2011 mogen aanschouwen. Dat moet toch niet echt moeilijk zijn; rondjes draaien op een houten baan? Met een beetje durf en lef kom je al een heel eind. Aangekomen bij het Velodrome te Amsterdam kunnen we de vorderingen van de eerste groep aanschouwen. Zij zijn bijna aan het eind van hun clinic en knallen al lekker boven de reclames in de baan… als je begrijpt wat ik bedoel. De dag voor de 2e groep begint met een lunch gevolgd door een korte presentatie van de eigenaren van Sportvoedingwebshop.com over het nut van goede sportvoeding. Na de presentatie kan het echte werk beginnen. Zo lang staren naar de baan van dichtbij maakt het alleen maar moeilijker. De fietsen worden aangemeten en iedereen staat te popelen om de baan op te gaan. Helmpje op en “gaan met die banaan”. Op het middenterrein (bij een wielerzesdaagse dient dit middenterrein als VIP- en warming up-area en volgens mij ook soms als slaapplaats voor de baanrenners) mochten we wennen aan de fiets want deze is net iets anders dan een gewone racefiets. Het is een doortrapper zonder reminrichting. Probeer dan ook niet remmen want dan kom je bedrogen uit. Lancering kan het gevolg zijn. Op de gladde betonnen uitrijstrook (safety-zone) van de wielerbaan rijden mogen we onze eerste rondjes in de baan rijden. “Niet te hard rijden want deze strook is het gladste stuk van de baan”, roept de trainer (een oud-wedstrijder met 35 jaar ervaring). |
De volgende stap was de Côte d’Azur; de brede blauwe lijn om in- en uit te voegen of uit te wijken. Is nog vrij vlak maar je krijgt een aardige indruk van de hellingshoek van de bochten als je naar boven kijkt ;) Met een hellingshoek van ruim 47 graden kent Amsterdam één van de steilste banen van de wereld. De baan is 200 meter lang. De houten vloer, opgebouwd uit lange dunne plankjes, kraakt her-en-der wat het nog allemaal authentieker maakt. Soms verwacht je dat er een plankje omhoog schiet maar meer dan wat bewegen komen de plankjes niet.
Daarna mogen we op de iets hoger in de baan gelegen zwarte (meet) lijn rijden. Natuurlijk geldt hoe hoger in de baan hoe harder je moet fietsen. “Jullie rijden als een stel dweilen”, roept de trainer ons toe. Meer snelheid maken! Vol vertrouwen zegt hij dat we allemaal aan het eind van deze clinic boven de reclames in de baan rijden. Dan stellen jullie mij de vraag: “is dit alles..!?”. Het vervolg van de clinic “klimmen” we steeds hoger in de baan en oefenen we ook het rijden “in lijn”. De afsluiting bestaat uit 40 rondes. Ik voel de tocht “Berg en Dal” van de dag ervoor en de clinic tot dan toe aardig in mijn benen en ga met volle moed beginnen aan de 40 rondes. Al snel merk ik dat mij niet kan mengen in de strijd om de eerste plek en besluit om te genieten van de rondjes en af-en-toe aan te zetten . Vooral in de bochten geeft dat een euforisch gevoel. “Ik had mijn geld op jou ingezet”, zegt de trainer. “ik heb gisteren een rit met de club gemaakt en die voel ik nu aardig in mijn benen” antwoord ik. “vroeger fietste in 200 km per dag, dus dat moet niets uitmaken” antwoord de trainer. Ach ja er is altijd baas boven baas. Bekijk hier het YouTube-filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=NZyCioSo2Lo&feature=related Het resultaat van een aantal uurtjes training. Mocht je interesse hebben: de volgende clinic is op 6 en 7 oktober 2012. Neem informatie op met Jeffry Mooijman als je interesse hebt in zo'n baanclinic. |
|
 |
||
Aangesloten bij
