Wieler Toer Club De Hellen

We beginnen maar weer gewoon Piet, dus vertel ons maar even waar je vandaan komt, wat over je jeugd en schooljaren.
Nou, ik kom uit een gezin met 2 kinderen: ik uit 1962 en mijn zus uit 1964, en wij woonden in de Burg. Philipsenstraat te Goirle. Mijn kleuterschool was de St. Anna waar het hoofd een non was, zuster Vera genaamd. Een strenge non, waar we wel een beetje bang voor waren. Op de Albertus Magnus school heb ik daarna gezeten bij juffrouw Vekemans en diverse leraren waaronder een echte Frater en wel Frater Paschalius. Ton Pulskens was de laatste leraar van klas 6. Daarna ben ik naar de MAVO St. Jan gegaan, deze vlot doorlopen en toen naar de MTS richting Elektro. Opvallend is dat alle scholen waar ik opgezeten er niet meer zijn.

Wat voor jongen was je?
Een beetje een driftkikker maar wel een teruggetrokken type, ik hoorde zeker niet bij de populaire types. Vroeger speelden we (Bas van Riel en Piet van Grimbergen) achter het huis op de akkers van boer Broeksteeg. Verder was het altijd buitenspelen bij de kleuterschool en Albertus Magnus school. Bas van Riel en ik waren speelkameraadjes in die tijd, allebei driftkikkers en allebei wilden we het voor het zeggen hebben, soms liep het uit de hand, er zijn verhalen van rondzwaaiende gereedschappen en speren die we elkaar toegooiden.

Hoe ging het na je schooltijd verder?
In mijn diensttijd was ik artillerie onderofficier vuurgeleiding. Schietoefeningen deden we in Oldenbroek op de Veluwe en in Duitsland waar ik ook een keer een echte Nato oefening heb meegemaakt. Ik heb er een leuke tijd gehad. Op het eind kreeg ik het aanbod om bij te tekenen voor 1 jaar maar dat heb ik niet gedaan omdat ik werk vond. Na mijn diensttijd ben ik in 1985 getrouwd met José Kolsteren waarmee ik al vanaf 1978 verkering had.

Wat doe je nu voor de kost?
Ik ben na mijn diensttijd in 1983 dienst getreden bij een installatiebedrijf in Vught. Toen was ik 21 en heb daar gewerkt als leerling monteur en dit heb ik 2 jaar volgehouden. Dit bedrijf was gespecialiseerd in het reviseren van machines voor de grafische industrie. Daarna ben ik als leerling tekenaar begonnen bij Technisch Advies bureau Schlappi in 1985. In die tijd werd alles nog op een tekenbord uitgewerkt. Het tekenen werd al snel ontwerpen en uitwerken en dat groeiproces lag mij wel. Omdat ik meer wilde weten van techniek en gesprekspartner wilde zijn in mooie high tech projecten, ben ik na wat los/vast cursussen in de avonduren een hts opleiding gaan doen. Dit heeft 5 jaren geduurd, ik vond het zo leuk dat ik ook Cum Laude geslaagd ben. Toen maakte ik nog wilde plannen zoals elders in de wereld een baan zoeken en daar gaan wonen.
Wil Schlappi, mijn baas toen nog, merkte dit op en bood mij een toekomstperspectief dat ik niet wilde laten liggen. Zo werd ik in 1997 of zo in het managementteam opgenomen en werd in 2001 mede eigenaar van het bureau waar ik toen 16 jaar werkte. In 2002 ging Wil Schlappi weg en hebben mijn compagnon en ik het restant van de aandelen overgenomen. Ik werd toen ook algemeen directeur en deed onder andere (dit doe ik nog) de bedrijfsleiding. José is in die tijd ook bij mij komen werken als mijn management assistente. José had in deze functie 19 jaren gewerkt op UvT dus kennis en ervaring genoeg. In 2001 zijn we verhuisd naar Berkel-Enschot, dit was het uitgelezen moment om onze naam te veranderen. Adviesbureau Schlappi werd Sinis, de naam die nog op onze shirts prijkt.

Hoe kom je dan bij WTC de Hellen terecht?
In de tijd dat ik op de avondschool studeerde ben ik gaan hardlopen, dit is iets wat je op de vreemdste tijdstippen kan doen. Toen ik een oproep voor een duathlon zag, wilde ik daar aan mee doen. Via een kennis heb ik een racefiets geleend en toen bleek dat ik fietsen leuk vond. Ik heb toen een witte Gazelle gekocht voor de prijs van € 350,-  In die tijd kwam ik ook weer Bas tegen die ook zo nu en dan op de racefiets zat. We gingen beiden meer en meer fietsen en toen ik in 1993 afstudeerde, werd ik lid van de Hellen. Tot die tijd had ik (zo’n twee jaren) met Bas en alleen gefietst in de schoolvakanties..
Bas maakte mij attent op de Hellen overigens, ik heb toen ik afstudeerde ook een andere gazelle gekocht, op die fiets, fietst Jim Egberts overigens nog steeds rond. Mijn laatste ervaringen op de fiets kennen de meesten nog wel: ik ben gevallen over een wildrooster en een week later brak ik bij een nieuwe val door het afbreken van mijn stuur, mijn sleutelbeen. Na de bouwvakvakantie heb ik 3 maal alleen gefietst en afgelopen zondag (dit was half augustus jl.) voor het eerst met de groep. Het  lijkt erop dat het weer een beetje gaat; die eerste groepsrit waren we met 10 mensen en hadden na een 80 km een gemiddelde snelheid van 32 km/h.

Welke sporten heb je beoefend of beoefen je nog steeds?

Wat heb je zoal voor de Club betekend?
Ik ben al vrij snel na mijn aanmelding in het bestuur gevraagd, waarschijnlijk omdat ik zo nu en dan wat kritische geluiden via het clubblad liet horen. Ad Kas was toen voorzitter, en samen met Mart Mommers heb ik in het begin het clubblad gedaan. Nadat Ad Kas, Hans de Brouwer en Reinier Kole tegelijk uit het bestuur stapten en Raymond en Erwin Rings aantraden, werd ik voorzitter. Verder heb ik samen met Bas van Riel diverse tochten en trainingsritten. voorgereden en opnieuw uitgezet of gewijzigd. Ook de VTT heb ik met Bas aangepast maar ook diverse sluitingsritten en openingsritten. Bas en ik hebben de Bockenryder voor de Hellen op de kaart gezet. Tenslotte heb ik in de feestcommissie voor het 25 jarige bestaan en in de sponsorcommissie mijn steentje bijgedragen, last but not least ben ik nu sponsor.

Wat vind je goed aan de club en wat slecht?
De vereniging is zeer sociaal gericht en dat bevalt me wel. Ik heb bij een andere vereniging meegemaakt dat bij lekrijden je het zelf maar uit moet zoeken, dat is bij ons ondenkbaar. Ook het medeleven bij mijn sleutelbeenbreuk onderstreepte het verenigingsgevoel weer eens.

Wat zijn je sterke en zwakke punten in en buiten sport?
De eerste jaren reed ik veel, daardoor kon ik goed tempo rijden maar ook hard bergop. Door mijn gewijzigde activiteiten op het werk kon ik steeds minder trainen waardoor ik nu, iets zwaardere, tien jaar oudere meerijder ben geworden die het extreme niet meer zoekt. Bovendien een meer Bourgondische inslag bevalt me ook prima hoor. Verder zou je me een doorzetter kunnen noemen die niet van half werk houd. Je doet iets goed of je doet het niet. Ze zeggen wel over mij: “Wè-tie in zunnen kop hee, hee tie nie in z’n kont”.

Hoe zie je jezelf over 25 jaar?
Dan ben ik 72 ik hoop dan nog gelukkig te leven en nog van het leven te kunnen genieten. Waarschijnlijk werk ik dan niet meer, en als dat wel het geval is, zou ik het leuk vinden als de balans doorslaat naar minder werken en meer vrij zijn. Ik hoop dat ik dan nog net zo kan fietsen als Wout Verhoeven en Ad van der Sluys.

Volg je sport in de media?
Ja, Formule 1, het wielrennen en Willem II. Soms golfen. Bij Willem II zit ik in de Willem II lounge samen met de rest van zakelijk Tilburg.

Waar kunnen ze je midden in de nacht voor wakker maken? Pfffffffff……  om naar de kroeg te gaan. Moet wel een gezellige kroeg zijn.

Wat is je heimelijk genoegen?
Een flinke som geld winnen in een loterij en die in 1 weekend erdoorheen jagen. Of zoveel geld winnen of verdienen dat ik mezelf een heel snelle auto kan veroorloven, een Aston Martin DB9 of een BMW M5 lijkt me wel wat. Snelle auto’s en behoorlijk doorrijden vind ik geweldig. Bekeuringen wat minder maar ja dan maar goed opletten.

Film muziek enz. …..?
Ik kijk graag een goede film ook thuis. Ik heb niet een speciaal genre dat ik graag zie. Actie drama, romantiek (jazeker en ik ben een vent) vind ik allemaal wel leuk. Wat de muziek betreft: Golden Earring heb ik al heel vaak live gezien, dat verveeld nooit. Pink Floyd en de Stones beide 2x live gezien en verder in café “het Centrum” in Goirle diverse live bands (Herman Brood, Sweet d’Buster, Normaal etc,) in de jaren 70/80. Blues Four in Goirle was ook genieten, jammer dat er dat niet meer is. Lezen doe ik alleen op vakantie, spionage en dat soort verhalen.

Wat wil je nog kwijt, zijn we nog iets vergeten?
Nee niet echt. Ik vond het een leuk interview. Foto’s van mij op die fiets heb ik amper maar wel van een paar andere leuke momenten waar ik genoot of plezier had.