Wieler Toer Club De Hellen

• Pagina 1: Franeker-IJlst
• Pagina 2: IJlst-Franeker 

Het is voorjaar 2006 of was het al in het najaar van 2005 ? Er wordt bij ons in de club gesproken over deze tocht, welke dit jaar voor de 5^e keer gevaren zal worden. De tocht wordt georganiseerd door kano vereniging “Onder de Wadden” uit Franeker. De tocht zal voor het grootste gedeelte dezelfde route volgen als de bekende route van het schaatsen en er zal 206 km non stop moeten worden gevaren !

Het idee om de elfstedentocht per zeekajak te varen heeft zich heel langzaam uitgekristalliseerd. Als ik geen onbekende tocht ergens in Verweggistan over het hoofd zie, spreek je wel over de langste non-stop-kanotocht ter wereld. Geen echte wedstrijd maar een extreem lange presta­tietoertocht door het groene Friese land. Uiteraard dat in zo’n geval de gedachte om de “tocht ter tochten” per kano te volbrengen, niet uit de lucht komt vallen. Wij hebben eerder langere tochten gevaren van zo’n 100 kilometer, maar dan spreken we wel over vele jaren terug. De laatste keren dat we ons hadden ingeschreven bij de Veluwetocht voor de langste afstand ruste er echter steeds een vloek op. Het ene jaar te mistig bij de start waardoor we pas veel later kunnen vertrekken en daardoor iedereen bij het 50-kilometerpunt moet stoppen. Het andere jaar weer te veel wind en regen waardoor we van het water moeten. Zouden we dan nooit meer eens een lange tocht varen? We vonden dat het er dit jaar maar weer eens van moest komen, en dan maar meteen “de tocht ter tochten”, door de organiserende vereniging “een extreme toertocht” genoemd.

Wim is degene die extreme sporten wel eens af wenst te keuren en is dan ook niet direct geïnteresseerd. Maar na verloop van tijd begint het toch te kriebelen en samen maken we onze eerste afspraken. Arno is degene die alles zal regelen en de contacten legt met Friesland. Wim is degene die zich meer richt op de navigatie tijdens de tocht en in de weer gaat met GPS en dergelijke. Goed geregeld dus.

Nu nog even tijd vinden om te trainen. Omdat dit echter niet met 5 minuutjes per dag is te regelen moeten we echt zoeken naar vrije tijd om samen te kunnen varen. Vragen komen bij ons bovendrijven. Zullen we even snel varen? Om de hoeveel km zullen we pauzeren? Enz. enz.

Na de eerste tocht samen blijkt dat Arno ± 8,5 km per uur vaart en Wim haalt ± 7.7 km per uur. Maximaal zullen we dus ongeveer 7,7 km / uur gaan varen. Inclusief pauze (als we dan tenminste niet te lang pauzeren) kunnen we dan uitkomen op een gemiddelde snelheid van ongeveer 7 km per uur. Om even een oefentochtje van ±60 km te varen zijn we dus al snel 8,5 uur onderweg. Langzaam krijgen we antwoord op al onze vragen.

We vinden toch wat tijd en enige tochten worden gemaakt. (Wij ervaren dat langere tochten varen zeer interessant kan zijn) Ondertussen maken we onze kano-uitrusting in orde voor de grote tocht. Er worden hieraan verschillende eisen gesteld. Dit heeft alles met veiligheid te maken. Geen overbodig iets als je bedenkt dat je de hele nacht moet doorvaren wil je binnen de gestelde tijdslimiet finishen. Vrijdag 1 september zal er `s morgens om 9.00 uur gestart worden en 36 uur later moet je dan uiterlijk binnen zijn. Dit houdt in dat er niet geslapen zal worden en dat er maar weinig pauzes zullen zijn. De grote dag komt nu toch wel heel snel dichterbij. Vooraf hebben we afgesproken dat we als team ons daar presenteren en we vonden het daarom wel leuk om ons dan ook als team te kleden. Nadat we een ontwerp hadden gemaakt lieten we voor ons en voor Corry (onze verzorgster in de auto) t-shirts printen met dit ontwerp.

Donderdag 31 augustus rijden we vroeg in de middag richting Franeker om daar rustig de avond door te brengen en nog eens een goed avondmaal te nuttigen.

8.45 uur: Iedereen naar buiten voor een groepsfoto. De gearriveerde pers (maar ook iedereen die aanwezig is en een camera heeft) wil alle vaarders op de foto.

9.00 uur: Het startsein wordt gegeven en 38 vaarders vertrekken voor de grote tocht. De deelnemers varen in koppels van twee of meer personen en het deelnemersveld is dit jaar internationaal te noemen. Naast vaarders uit o.a. Staandaardbuiten, Rotterdam, Utrecht, Wageningen en Culemborg is er ook een team van de Tower Hamlets Canoe Club uit Londen (Engeland). Onder de 38 vaarders ook zes dames. Voor de dames staat er een vermelding in de boeken te wachten. Er is namelijk nog niet eerder een dame over de eindstreep gekomen.

Al snel worden er groepjes gemaakt. Een groepje met 5 sterke mannen voorop, wij volgen op korte afstand en de rest zit achter ons. Tot Sneek zal dit zo blijven.

Tot het eerste controlepunt in Dokkum, op ongeveer 45 kilometer, hebben we onderweg twee overdraagplaatsen. Dit is echter voor ons kanoërs geen probleem.

Bij ongeveer 30 km varen begint Wim’s bovenarm op te spelen. Dit heeft hij nog nooit eerder op deze manier meegemaakt en hij gaat ervan uit dat het snel weer zal zakken. Bij de 2e overdraagplek nemen we snel een bakje koffie en een broodje. Op naar Dokkum. Het stuk tot deze controlepost gaat vooral door niet al te brede vaarten met nu en dan wel heel erg veel begroeiing.

Soms namelijk wordt bijna de hele vaart overwoekert met riet en blijft er tussen het riet maar een kleine doorgang over. We bereiken Dokkum om 14.41 uur en worden al opgewacht met een lekker bakkie koffie door onze begeleiding welke in de auto meerijden: Corry Brouw en haar zus Ans. Wim voelt nog steeds zijn bovenarm, geen goed teken dus. Arno echter heeft het goed naar zijn zin. Na een klein half uurtje rusten varen we weer verder.

Deze keer is het richtpunt Leeuwarden op zo’n 70 km van de start. Het gaat over de DokkumerEe, een breed water met het nodige scheepvaartverkeer, naar de Friese hoofdstad. Een lastig stuk want we hebben wind op kop. Kort voor Leeuwarden staan er plotseling fans aan de kant: een Diessense (welke in Leeuwarden is gaan wonen) staat samen met haar gezinnetje ons aan te moedigen. Lydia bedankt. Een mobiel gaat al voor de tweede keer af (vanwege veiligheid verplicht) en Arno neemt op om te horen wat er voor dringends loos is. Het is echter iemand die niet eens van de tocht afweet, de verkoopster van de jeansshop uit Poppel. De broek in de juiste maat is binnen en wanneer Arno hiervoor langskomt. Tijdens dit telefoontje drijven we behoorlijk snel achteruit nu we niet peddelen. Windkracht 5 en wind op kop doet ons snel weer richting Dokkum drijven. Van deze wind zullen we tot Sneek last blijven houden. Daarna zal de wind even gaan liggen, ook toe aan wat nachtrust nemen we maar aan. In Leeuwarden is de 2e controlepost en we komen hier om iets voor half zeven aan. Tijd om wat te eten dus. De dames van de catering hebben gezorgd voor soep en macaroni. Dit gaat er wel in na ons gebeuk tegen de wind.

Met een volle maag zetten we vol goede moed koers over de Trekvaart of Zwette richting Ijlst (± 90 km).

De nacht in

IJlst wordt ons derde controlepunt en vierde stad volgens de route, daarvoor zullen we Sneek passeren. De routebeschrijving vermeld: “Na Woudbrug rechtsaf door Geeuw richting Ijlst”. Het is ondertussen donker geworden en Geeuw waar we varen roept al associaties op. We vinden het tijd worden om onze hoofdverlichting, welke nog in de boot ligt, op te zoeken. Tijdens deze korte stop worden we ingehaald door drie vaarders en we besluiten om gezamenlijk verder te varen.

Dit is vooral in ons belang want wij moeten de route steeds van de kaart aflezen (wat soms wat moeilijk is) en bij het groepje zit nu een heuse Fries welke de route goed kent. We hebben onze gids voor de nacht gevonden.