|
Door: Henk van Rooij
Zondag, 8 juni 2014
Bij De Deel stonden om 7.00 uur ruim 30 leden van WTC de Hellen klaar om de rit naar Scherpenheuvel te gaan rijden met onder hen ook ondergetekende. Deze rit naar bedevaartplaats Scherpenheuvel in België, die jaarlijks op 1e pinksterdag gereden wordt, is ruim 160 km lang.
Het was die dag bewolkt en de kans was aanwezig dat we onderweg regen zouden krijgen. De organisator namens de toercommissie had de deelnemers heel mooi in drie groepen verdeeld zodat bijna iedereen de snelheid kon rijden die hij/zij opgegeven had. Deze indeling hadden wij via de mail de avond tevoren ontvangen. Toen onze organisator (die zelf in de tweede groep zou gaan rijden) het sein gaf om te vertrekken werd hij er op attent gemaakt door iemand van onze groep (de derde groep) dat wij nog niet compleet waren. Hij was heel duidelijk met zijn antwoord want hij zei: "Ja maar jullie zijn toch nog niet weg". We zijn toen toch maar incompleet vertrokken want je weet nooit waarom iemand niet is gekomen die zich toch opgegeven had.  Onze groep bestond toen nog uit twee dames en vijf heren.
Toen we op de Beeksedijk waren (dus goed en wel weg) vielen er al wat regendruppels naar beneden maar dat was gelukkig niet noemenswaardig. Aangekomen in het centrum van Reusel werden we opgeschrikt door een valpartij in de eerste groep. Een van de leden van die groep (Marius de Vries) was in aanraking gekomen met een betonnen rand die het fietspad markeerde. Wij noemen deze ook wel "varkensrug". Toen wij de groep passeerden zat de ongelukkige op de grond en er was behoorlijk wat bloed op zijn gezicht te zien.  Uit het feit dat het slachtoffer zat en in zijn rug ondersteund werd, maakte ik gelukkig wel op dat hij bij bewustzijn was en dus niet bewusteloos. Dit maakt het natuurlijk niet minder erg maar het stelde mij wel een beetje gerust. Wij werden gesommeerd om door te rijden want de ambulance was al gebeld en dus onderweg.
|
|
 Na ongeveer 60 km gereden te hebben werd het alsmaar donkerder en het duurde dan ook niet lang of het begon te regenen. Maar ook dit keer viel het gelukkig mee en we arriveerden dan ook bijna droog, vlak achter groep 2, in Scherpenheuvel. We hebben toen onze fietsen gestald in de berging/fietsenstalling van restaurant St. Jozef aan het Albertusplein in Scherpenheuvel. Hier hebben we toen genoten van onze welverdiende koffie (een kannetje per persoon!) met een stuk vlaai naar keuze. Ondanks dat het nog vroeg was waren de tafels al goed bezet. Dit restaurant bevindt zich tegenover de Basiliek van de parochie van Onze-Lieve-Vrouw van Scherpenheuvel. Op een gegeven moment arriveerde ook onze eerste groep bij St. Jozef. Daar hoorden wij toen dat het slachtoffer door de ambulance was meegenomen en dat hij een paar flinke wonden in zijn gezicht had die gehecht moesten worden in het ziekenhuis. Ook had hij nog diverse schaafwonden aan zijn ongelukkige val overgehouden. Het is nooit leuk om zoiets mee te maken, maar gelukkig had hij geen ernstige inwendige verwondingen of botbreuken.
Op een gegeven moment zagen we dat veel mensen die buiten rond liepen hun paraplu hadden opengeklapt. Dit was ook hard nodig want het regende behoorlijk. Toen wij onze koffie genuttigd hadden, zijn we op ons gemak naar het priesterhuisje tegenover de Basiliek gereden. Hier werden de meesten van ons met de fiets op ons verzoek gezegend door een priester.  Een van onze mensen die de zegening gemist had liet zich ook nog even apart zegenen. Na de zegening zijn wij weer richting Goirle gereden. Bij ons vertrek uit Scherpenheuvel regende het nog wel maar het was goed te doen. Het gaf ons zelfs een beetje verkoeling. Op de weg terug zagen we dat het op tal van andere plaatsen ook geregend had. Hoe dichter we bij huis kwamen hoe mooier het weer werd. De zon was doorgebroken en het was heerlijk om te fietsen. Om 13.30 uur waren we weer terug in Goirle en hadden er weer een heel gezellige tocht opzitten.
|
